Fremantle. Klaar voor een nieuwe lange reis.

30 maart 1942 komt Abbekerk na een korte tocht weer aan in Fremantle. Hier wordt gebunkerd en moet het laatste deel van haar vracht aan boord genomen worden: graan voor Ceylon.

Een Stanier 8F locomotief. (source: wikipedia)

De zware locomotieven aan boord van Abbekerk beginnen inmiddels wel een verhaal op zichzelf te worden. In november in Engeland zijn de locomotieven gloednieuw aan boord geladen. In Durban zijn enkele locomotieven – die als deklading waren meegenomen – ontscheept. Maar toen Abbekerk in Fremantle aankwam waren er – voor zover dit na de oorlog was te achterhalen – waarschijnlijk nog 5 à 8 Stanier 8F locomotieven met tender aan boord. Vanwege hun enorme gewicht zijn die zo diep mogelijk in de ruimen geladen en stevig vastgezet, verdeeld over de lengte van het schip. Alles om het schip zo stabiel mogelijk te houden. De ruimte rondom de locomotieven werd gebruikt voor de overige lading van bommen en munitie, hetgeen in Engeland zeer voorzichtig en zorgvuldig was gebeurd. Maar daarna is veel gebeurd en de locs zijn niet ongeschonden uit de strijd gekomen.

Zoals gezegd was in Durban al een deel van de lading gelost (om bij de locomotieven te kunnen komen) en dat ging toen niet zo zachtzinnig. En die is er daar toen ook weer in teruggegooid vanwege het overhaaste vertrek. In zowel Singapore als Oosthaven en Tjilajap zijn die ruimen weer open geweest en is een deel van de lading naast de locs vandaan gehesen. In Fremantle is eindelijk de rest van de lading langs de locomotieven weggehaald. En in Bunbury moesten we van die grote, zware, vierkante azijnzuurhouten palen laden. Die moesten in de ruimen en naast de locomotieven. Maar ja, het gebeurde wel een dat er eentje een beetje verkeerd schoot en dan een eind de cabine (van een loc) in vloog. En dan hoorde je het gerinkel van peilglazen en manometers en weet ik wat allemaal.
Nu weer terug in Fremantle moesten we graan aan boord nemen. Graan in zakken voor Colombo. Maar ja, het gebeurde natuurlijk wel eens dat een zak een beetje te veel aan één kant kwam en dan scheurde. Enfin, het was dus zo dat een schoorsteen op een gegeven moment tot de nok toe vol met graan stond en ook de cabine zat eronder. Het was een droef gezicht.
Derde Stuurman Jacob Visser

De geplande route naar Persië.

Tot slot neemt Abbekerk ook een klein aantal passagiers aan boord voor Colombo en zo is het schip een maand na aankomst in Australië helemaal klaar om de locomotieven naar hun eindbestemming, 5500 mijl verder, te gaan brengen.

Dat was Abadan in het noordelijk deel van de Perzische golf. Maar de eerste haven die we aan zouden doen was Colombo op het eiland Ceylon. ( nu Sri Lanka ).
Dat was wel een behoorlijk lange reis langs de zuidkant van Java en de oostkust van Sumatra. De reis was, naar ik hoorde, uitgestippeld door de Marine, zoals meestal, want die waren natuurlijk beter op de hoogte van de maritieme situatie ter plekke. De mensen op de brug waren liever met een wat grotere boog om de twee eilanden heen getrokken.
Ass machinist Adriaan Kik