Basra (Irak). Hitte en Van Houten’s
22 May 1942. In de zinderende hitte van de Persziche Golf vaart de Abbekerk langzaam de Shatt al-Arab (Arvand Rood) rivier op. Deze grote rivier die ontstaat door de samenkomst van de Tigris en de Euphrate vormt de scheiding tussen Irak op de westoever en Iran (Perzie) op de oostoever. Met haar diepgang kan Abbekerk net Basra bereiken, ruim 70 mijl landinwaarts. Hier wordt het tweede deel van de lading tarwe gelost. In verschillende landen in het midden oosten ligt hongersnood – mede door de oorlog – op de loer en Abbekerks tarwe is dan ook erg welkom. Er is op dat moment zelfs sprake van een nieuwe reis naar Australie om meer tarwe te halen.
In de tussentijd wordt in Basra een vrij grote reparatie aan een van Abbekerk’s grote dieselmotoren uitgevoerd. Een van 10 zuigers moet uit de motor worden gehaald en Adriaan Kik herinnert zich dat nog erg goed. Vanwege de hitte en omdat hij de tengerste van het machinekamer personeel is en daarmee de enige die werkzaamheden IN de cilinder kon uitvoeren.
Het betrof het trekken van een zuiger uit een van de twee hoofdmotoren. Gewoonlijk is dat een dag werk. Nu was de temperatuur aan dek zo’n kleine 40 graden Celsius. In de machinekamer nog wel enige graden hoger. De bootwerkers deden, vanwege de hoge temperaturen, vanaf 12 tot 16 uur hun middagdutje. Het was doodgewoon te warm. Echter niet voor het machinekamer-personeel. Dat moest en zou gewoon doorgaan. Dat werd altijd gedaan in een haven, dus nu ook. Zichtbaar zweten deden we niet meer, het droogde zodra het vocht uit de poriën kwam. Langzaam maar zeker ontstond er een dun laagje zout op het gezicht. Reeds halverwege de Perzische Golf kregen we elke dag al zouttabletten te slikken. ’t Was eigenlijk geen doen maar het moest wel.
Ass. machinist Adriaan Kik
Abbekerk blijft enige dagen in Basra, waarschijnlijk in afwachting van een plek aan de kade in Abadan, Één van de weinig plekken met een havenkraan is die sterk genoeg is om de locomotieven van boord te hijsen. Gelukkig is er na de reparaties aan de motoren ook tijd voor ontspanning.
Op een zondag kon ik met nog een paar man een taxi huren om een bezoek aan de verderop gelegen stad Basra te brengen waar we naar de bioscoop gingen.
Halverwege zagen we een paar vrij grote winkels, die tevens een soort terras hadden waar (non alcoholic ) drankjes te koop waren. Na het nuttigen van wat fris gingen we nog even de winkel binnen en tot onze grote verbazing zagen we op een van de schappen een stel grote blikken van Houtens Cacao staan. Zowat over de gehele wereld nergens meer te krijgen en hier, in de middle of nowhere, stonden ze gewoon.
Ass. machinist Adriaan Kik