Abadan, Persië (Iran) bijdrage aan de ‘Perzische corridor’
28 May 1942. In Abadan worden eindelijk de locomotieven van boord gehesen. Stuurman Visser bekijkt het tafereel met gemengde gevoelens.
The Iranian Railroad. Impression of the Route, Statistics and Gallery .
(Source: http://www.o5m6.de/Rail.html)Eerst hebben we de palen gelost, weer langs de locomotieven en soms er tegen aan. Daarna zijn we langszij een grote kraan gegaan in Abadan. Die kon de locomotieven wel lichten maar kreeg ze amper over de verschansing heen. Maar goed, het is gelukt en daar stonden de locomotieven dan eindelijk. Het waren wrakken. Hier stond een schoorsteen scheef daar lag de hele cabine in elkaar, ze waren allemaal beschadigd. Maar ja, wij konden daar verder ook niks meer aan doen en hebben ze daar achtergelaten.
Derde stuurman Jacob Visser
De Persian Corridor is 1 van de 3 manieren waarop enorme hoeveelheden materiaal en materieel als onderdeel van het Lend-Lease programma naar de USSR moeten worden getransporteerd. Na de beruchte arctische konvooien naar Moermansk is dit in potentie de meest veilige en efficiënte route, maar dat is hij op dit moment zeker nog niet. De Britten en Russen hebben geen half jaar geleden ‘vreedzaam’ Perzie bezet en hebben moeite om de afhandeling van de enorme hoeveelheid goederen die in de havens aankomt te verwerken en via één enkelspoors spoorlijn en een aantal routes over de weg via bergen en woestijnen naar de Russische grens 2500 km verderop te krijgen. Het verbeteren van de infrastructuur verloopt traag en de locomotieven die de Abbekerk brengt zijn enkele van 143 die het afgelopen half jaar hier naartoe zijn verscheept.
Not all locomotives arrive. This one ended on the bottom of the Red Sea when SS Thistlegorm was sunk by German planes.
De locomotieven worden nu op pontons gehesen en die pontons worden vervolgens over de Karun rivier naar het xx km verderop gelegen Ahvaz gesleept. Daar worden ze van de ponton op de rail gezet. Al lijkt het erop dat ze daarvoor nog wel grondig gerepareerd hebben moeten worden.
Eind 1942 zal de US de organisatie overnemen en die brengen ook diesellocomotieven mee. Op een dergelijk traject door een verlaten gebied met bergen, woestijn en weinig water zijn die veel praktischer dan kolen en olie gestookte stoomlocomotieven die bovendien erg oncomfortabel zijn voor de bemanning, zeker in de meer dan XX tunnels.
Abbekerk krijgt nieuwe orders. Niet naar Australië voor een nieuwe lading tarwe, maar naar Trinidad in het Caribisch gebied om een lading suiker op te halen voor Groot Brittannië. Dat betekent reis van meer dan een maand via Durban naar Port of Spain op Trinidad. Ruim 16000 mijl (30.000 km) dat is in afstand bijna ¾ de wereld rond.
Toen zijn we in ballast vertrokken. Dat wil zeggen: we hebben een grote partij stenen geladen als ballast en zijn leeg vertrokken richting Durban en de Kaap naar Trinidad.
Derde stuurman Jacob Visser
Die Ballast is nodig vanwege de stabiliteit en om te zorgen dat het schip diep genoeg ligt om de schroeven en het roer onder water te houden. Ook worden alle brandstof tanks gevuld wat naast de grootste olieraffinaderij in de regio liggend geen probleem is..
Peter
