Na de Abbekerk: de mannen

Adriaan Willlem Kik (Machinist)

Na zijn ’torpedo-verlof’ voer hij enkele reizen op de Shell tanker Macuba en voer de rest van de oorlog op het SS Maaskerk (VNS). De ‘lucky Maaskerk’ voer de hele oorlog op en neer tussen het Caribisch gebied en Engeland en deed dat zonder zelf een schrammetje op te lopen.

Na 5 mei 1945 was alles over. Het was dan ook meer dan genoeg geweest. Ongeveer de eerste week van maart 1946 kwam ik weer met de s.s.’Maaskerk’ in Nederland aan. Te 2 februari 1940 vertrok ik met het ms. ‘Abbekerk’ uit Nederland voor 1 reis, vermeldt mijn monsterboekje.
6 jaar werd het dus.
Machinist Adriaan Kik

Abbekerk op de Schelde in de buurt van Antwerpen (Source: maritiemdigitaal.nl)

Na de oorlog bleef hij machinist op de grote vaart tot hij eind jaren 50 trouwde en SWTK werd bij de Provinciale Stoombootdiensten (PSD) in Zeeland. Hier voer hij op veerboten op de Schelde, dezelfde rivier waar hij in Antwerpen aan boord ging op 2 februari 1940 voor die éne reis, die uiteindelijk 6 jaar zou duren.
Uit het huwelijk kwamen drie kinderen voort onder wie zoon Peter die deze website beheert. In 1998 begon Adriaan Kik met het opschrijven van zijn memoires van zijn vaartijd in de oorlog. Hij was hier bijna mee klaar toen hij in 2000 overleed op 81 jarige leeftijd.
Hij heeft nooit kunnen bevroeden dat zijn verhaal en dat van de Abbekerk en zijn bemanning nu wereldwijd wordt gelezen.

Walter MacNab (DEMS kanonnier)

Voor Walter zou de redding nog een staartje hebben. Wie het hele verhaal heeft gelezen herinnert zich mogelijk nog dat hij in Nederlands Indië een brief mee kreeg van een militair die daar aan wal moest in een hopeloze taak de Japanners tegen te houden. Die brief had hij in zijn ‘kitbag’ gestopt samen met meer belangrijke papieren, foto’s ¨n zijn nieuwe handgemaakte schoenen die hij in Durban had gekocht. Tijdens de torpedering had hij, op weg naar zijn post op de brug, de kitbag al in een reddingsboot gegooid en daarna nooit meer gezien. Hij baalde daar enorm van, vooral vanwege die brief.
Toen hij net aan wal was, terug in Engeland, zag hij in de kroeg tot zijn verbijstering iemand lopen op zijn nieuwe schoenen. Het bleek een opvarende van een van de destroyers te zijn die de kitbag had gevonden nadat iedereen al lang van boord was en de eigenaar niet had kunnen achterhalen. En de schoenen wel erg mooi had gevonden.Zo kon Walter alsnog de brief posten.
En nog was het niet voorbij want een maand later kreeg hij bezoek van de inlichtingendienst die wilde weten hoe hij aan die brief was gekomen. Het bleek dat er van het hele regiment van de militair niemand was teruggekomen uit NEI en het onbekend was wat er met ze was gebeurd. De brief (en de locatie waar die aan Walter was gegeven) was het laatste wat er van is gehoord.
Hij bleef na de ondergang van de Abbekerk DEMS gunner en voer over verschillende schepen, vooral kustvaart. Na de oorlog bleef hij in dienst en en diende o.a. In diverse landen in Noord-Oost Afrika.

Walter overleed op 93 jarige leeftijd in 2015.

Het VNS ship Boschfontein deed dienst als troepenschip gedurende de oorlog in de Pacific. Op deze foto, net na de oorlog, zijn de extra reddingsvlotten nog steeds aan boord vanwege het gevaar van zeemijnen.

Jacob Visser (Derde Stuurman)

Kwam na zijn ’torpedo-verlof’ terecht in San Francisco. Daar werkte hij op het kantoor van de VNS dat zich vooral bezig hield met het beheren van de ‘fontein’ schepen van de VNS in de Pacific. De schepen ondersteunde – vaak als troepen transportschepen – de geallieerde eiland invasies in de Pacific. Net als voor vele zeelui bij de koopvaardij eindigde de oorlog niet toen Duitsland was verslagen maar pas in september 1945 toe Japan zich overgaf.

Ook na de oorlog bleef hij varen.

Geoff North (Lieutenant, 35th LAA, tijdelijk kanonnier aan boord van de Abbekerk)

Kreeg met zijn 11 collega’s opdracht om de Abbekerk te verlaten in Oosthaven om met de Bofors kanonnen te helpen de Japanse opmars te stoppen/vertragen. De opmars was natuurlijk niet te stoppen en het leek een zelfmoordmissie. Op Java en te laat om nog te kunnen ontsnappen, werd Geoff krijgsgevangen gemaakt. Het grootste deel van de oorlog zat hij in het beruchte Kuching krijgsgevangenkamp op Borneo. Daar was hij de aanjager van ’the Garden’ waar ze zelf voedsel verbouwden wat vele levens heeft gered. Toen het kamp in 1945 werd bevrijd behoorde hij tot minder dan de helft van de gevangen die nog leefden. Meer over Geoff’s verhaal kan je hier lezen.
Zijn gezondheid had erg geleden onder jaren in krijgsgevangenschap en moest daarom ook de dienst verlaten. Hij begon een succesvol bedrijf in diepvriesproducten.

Geoff overleed in 1991 op 82 jarige leeftijd.

Bernard Finn (Steward)

Bernard Finn, die loog over zijn leeftijd om te kunnen gaan varen, bleef dit ook de rest van de oorlog en zijn leven doen. Hij werd geen derde keer getorpedeerd.