Niemand van de honderden vluchtelingen had enig idee dat ze deze reis, in de ruimen van het schip, op slechts een paar cm. boven de munitie, ’s avonds hun moede hoofden te ruste legden. Aangezien we nog een granaat in de loop van het kanon hadden zitten werd toestemming gevraagd aan de havenautoriteiten om deze te verplaatsen naar een eenzame zandbank, gelegen in de mond van de haven.
Iedereen die het horen en zien wilde was getuige van dit hoor- en schouwspel. Een grote zandfontein op de voornoemde plaat betekende voor iedereen aan boord, en vooral de bemanning, het einde van een zenuwslopende reis door de wateren van Nederlands Indië.
Hadden we geluk gehad? Naderhand bleek dat van de vierentwintig schepen die Tjilatjap hadden verlaten er dertien op de plaats van bestemming waren aan gekomen. De toekomst van eventuele overlevenden van in de grond geboorde schepen was wel zeer onzeker. Vooral als ze dan nog opgepikt werden door de Japanners.
Ja, we hebben ontzettend veel geluk gehad, al besefte je dat toen nog niet.
Na een maand of drie op een schip te hebben geleefd was Perth een grote verademing. De stad was ’s avonds en ’s nachts nog volledig verlicht. Een unicum in de twee jaar dat we nu in oorlog waren. Wat ons eigenlijk het meeste opviel, als we door de stad liepen, waren de vrouwen en de meisjes.
Wat wil je, we hadden aan boord al zo lang naar elkaars gezichten gekeken. Nee, dan was dit het bewijs dat er toch nog iets moois was op deze wereld. Zoals de Engelsen zouden zeggen, ze waren een ‘zalf voor zere ogen’. Raar dat je dit weer opnieuw moest ontdekken.
Daarna de prachtig verlichte winkels waar nu werkelijk alles te koop was wat je nodig had.
Wat een verschil met Engeland. Het leek wel of hier alles ook lekkerder rook. De zon scheen hier ook mooier dan ergens anders op de wereld en het voedsel aan boord smaakte lekkerder dan ooit. Je bed voelde zacht en geriefelijk aan en je sliep als een blok. Je werd met de dag een ander mens. Je zou kunnen zeggen, ‘NORMAAL’.
De tijd dat we in Perth lagen werd ook nog gebruikt om op de brug een tweetal ‘Oerlikon’ luchtafweerkanonnen te plaatsen. Nu ja kanonnen. Ze schoten zeer zware kogels met machinegeweer-snelheid de lucht in. Het was een zeer betrouwbaar Zwitsers merk.
PK: Volgens gunner Walter MacNab, die o.a. de twee Lewis guns bediende, waren de Oerlikons al in Engeland op Abbekerk geplaatst en niet pas in Fremantle.
Nadat de lading was gelost werden we naar Bunbury gedirigeerd. Wat is in vredesnaam Bunbury?
<< vorig hoofdstuk ————————————————————–volgend hoofdstuk >>